Zespół impostera to schemat myślowy, w którym wątpisz we własne możliwości. Dowiedz się więcej o tym, kto go ma, jakie są jego objawy, przyczyny i jak go pokonać.
Nie jest to rzeczywiste zaburzenie psychiczne. Jednak termin ten (znany również jako zjawisko impostera, syndrom oszusta lub doświadczenie impostera) opisuje kogoś, kto czuje, że nie jest tak zdolny, jak myślą inni i obawia się, że zostanie zdemaskowany jako oszust.
Kto cierpi na syndrom impostera?
W 1978 roku psychologowie Suzanne Imes i Pauline Rose Clance po raz pierwszy opisali syndrom impostera u kobiet osiągających wysokie wyniki zawodowe. Ostatnio eksperci odkryli, że jest on powszechny zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet w wielu branżach.
Jedno z badań wykazało, że około 70% wszystkich ludzi w pewnym momencie poczuło się jak imposter. Syndrom impostera często dotyka tych, którzy są wysoce zdolnymi perfekcjonistami. Wśród osób, które odczuwały ten rodzaj zwątpienia są naukowiec Albert Einstein, sportowiec Serena Williams, piosenkarka Jennifer Lopez oraz aktorzy Natalie Portman, Lupita Nyongo i Tom Hanks.
Badania pokazują, że osoby, które różnią się od większości swoich rówieśników, takie jak kobiety pracujące w branży zaawansowanych technologii lub studenci pierwszego pokolenia, są bardziej narażone na syndrom impostera. Badania wykazały również, że syndrom impostera jest powszechny wśród czarnoskórych, azjatyckich i latynoskich studentów w Stanach Zjednoczonych.
Chociaż zespół impostera nie jest oficjalną diagnozą, wielu psychologów zdaje sobie sprawę, że jest to poważna forma zwątpienia w siebie. Osoby z syndromem impostera mają również tendencję do niepokoju i depresji.
Oznaki i symptomy syndromu impostera
Możesz mieć syndrom impostera, jeśli:
-
Uważasz, że oszukałeś innych, myśląc, że jesteś bardziej kompetentny niż jesteś
-
Przypisywanie swoich sukcesów szczęściu, urokowi, znajomościom, błędnym ocenom innych osób lub innym rzeczom poza własnymi umiejętnościami
-
Zwróć uwagę na "Cykl Impostera". Dzieje się tak, kiedy rozpoczynasz zadanie z intensywnym nadmiernym przygotowaniem lub z prokrastynacją, po której następuje gorączkowe planowanie. Kiedy kończysz zadanie z sukcesem, czujesz się spełniony i czujesz ulgę. Ten cykl zaczyna się od nowa, kiedy pojawia się nowe zadanie i znów wywołuje uczucie niepokoju i zwątpienia.
Przyczyny zespołu prześladowczego
Wiele osób cierpiących na syndrom impostera dorastało w rodzinach, w których kładziono nacisk na osiągnięcia i sukces. Jeśli twoi rodzice w kółko przesadzali z pochwałami i krytyką, możesz mieć większe szanse na poczucie bycia oszustem w późniejszym życiu.
Przyczynia się do tego również presja społeczeństwa na osiąganie celów. Łatwo jest mierzyć swoją wartość głównie na podstawie tego, co się osiągnęło.
Jak syndrom impostera wpływa na ciebie
Wiele osób z syndromem impostera nie mówi o tym, bo obawia się, że jeśli się odezwą, zostaną zdemaskowani jako oszuści. Jednak poczucie, że jest się oszustem, może wpływać na nas na kilka sposobów:
Zawodowo. Jeśli wierzysz, że Twój sukces zawodowy wynika ze szczęścia, a nie z Twoich umiejętności, możesz być mniej skłonny do proszenia o awans lub podwyżkę. Możesz również czuć, że musisz się przepracować, aby sprostać nierealistycznie wysokim standardom, jakie dla siebie stworzyłeś.
Badania pokazują, że syndrom impostera może powodować większe wypalenie, niższą wydajność pracy i mniejszą satysfakcję z pracy.
Akademicko. Studenci mogą nie zadawać pytań na zajęciach, jeśli obawiają się, że inni pomyślą, że są głupi.
W związkach. Większość rodziców czuje się czasem nieprzygotowana do wychowywania dziecka. Jeśli jednak pozwolisz, by te uczucia wzięły górę, możesz mieć trudności z podejmowaniem decyzji rodzicielskich w obawie, że zrujnujesz dziecku życie.
Jeśli czujesz się niegodny miłości ze strony swojego romantycznego partnera, ten samosabotujący sposób myślenia może zakończyć związek.
Wskazówki dotyczące pokonania syndromu prześladowcy
Aby pozbyć się syndromu impostera, musisz nauczyć się akceptować swoje osiągnięcia i uznać, że jesteś ich godzien. Niektóre wskazówki, jak to zrobić, obejmują:
Stwórz przypomnienia,?Spisz listę osiągnięć, z których jesteś dumny. Zapisuj e-maile i notatki, które chwalą rzeczy, które zrobiłeś. Trzymaj te rzeczy pod ręką, aby przejrzeć je, gdy poczujesz się jak oszust.
Oddziel swoje uczucia od rzeczywistości. Jeśli wiesz, że masz skłonność do uczuć impostera, przygotuj się na nie psychicznie. Bądź gotowy do ich obserwowania i reagowania na nie. Uświadom sobie, że to tylko emocje. Przypomnij sobie, że jesteś w stanie osiągnąć sukces.
Porzuć porównania. Nie mierz siebie osiągnięciami innych ludzi. Na przykład, na portalach społecznościowych widzisz tylko najważniejsze wydarzenia z czyjegoś życia. To nie jest dobre porównanie do twojej własnej rzeczywistości. Zamiast tego skup się na byciu lepszą wersją siebie każdego dnia.
Zrozum syndrom. Należy pamiętać, że rzeczywiste oszustwa dont mieć syndrom imposter. Sam fakt, że masz syndrom oszusta pokazuje, że nie jesteś oszustem.
Porozmawiaj z kimś. Twoi przyjaciele i rodzina mogą pomóc ci znormalizować twoje uczucia i przypomnieć ci, że twoje obawy nie są prawdziwe. Możesz też udać się do terapeuty, który pomoże Ci opracować taktykę pokonania syndromu impostera.
Zaakceptuj, że nikt nie jest doskonały. Przestań stawiać sobie nierealistyczne cele. Zrozum, że ciężka praca prowadzi do dobrych wyników, nawet jeśli nie są one idealne.
