Doktor przygląda się hoardingowi - dlaczego niektórzy ludzie mają skłonność do zatrzymywania wszystkiego i jak leczyć ten problem.
Judith Kolberg jest przyzwyczajona do wchodzenia do zagraconych domów. Jako profesjonalny organizator, kobieta z Decatur, Ga., pomaga klientom wyprostować nieporządne szafy, oswoić stosy papierów i wprowadzić porządek do ich chaosu.
W ciągu ostatnich 25 lat weszła również do domów około tuzina osób, które można zdiagnozować jako zbieraczy - i niezliczonych innych, którzy byli blisko.
To bardzo zmysłowe doświadczenie, pozwólcie, że tak to ujmę. Theres oczywiście atak na twoje oczy ilości bałaganu, wtedy theres uznanie co mishmash bałagan jest. Czasem theres więcej niż twój średni udział odor, pył, pleśń, lub inny typ strukturalna szkoda, mówi.
Ten problem zyskiwał szerszą widoczność w ostatnich latach, dzięki w części kilka hoarding-related telewizyjnych pokazów. Dwa procent do 5% Amerykanów może spełniać kryteria bycia hoarders, mówi psycholog David Tolin, PhD, specjalista hoarding i autor Buried in Treasures. Zaburzenia paniczne mogą dotyczyć 1%, a zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne może 2%. Mówimy o zaskakująco powszechnym zaburzeniu, które nigdy nie było tak naprawdę rozpoznane, mówi doktor.
Efekty obwieszczeń mogą wykraczać poza przepełniony dom. Może zagrażać zdrowiu ludzi. Może uszkodzić rodziny. Może wpływać na okoliczne sąsiedztwa. A leczenie tego wymaga czegoś więcej niż tylko dużego pudła worków na śmieci.
Korzeń chomikowania: Co kryje się na dnie tej sterty
Eksperci zazwyczaj wyznaczają granicę pomiędzy zwykłym bałaganiarstwem a gromadzeniem, jeśli chodzi o zdolność do funkcjonowania danej osoby - mówi Tolin. Wiele osób może nabyć rzeczy, których nie potrzebuje, ale jeśli nie jest to rzecz, która powoduje niezdolność do odpowiedniego funkcjonowania, nie nazywamy tego zbieractwem. Jeśli nie są już w stanie przygotowywać posiłków we własnym domu, jeśli nie mogą bezpiecznie mieszkać we własnym domu, jeśli stanowią zagrożenie dla innych, to wtedy mówimy, że to przekracza granicę.
Ludzie mogą gromadzić przedmioty z wielu powodów - mówi dr Michael Tompkins, psycholog i współautor książki Digging Out: Helping Your Loved One Manage Clutter, Hoarding, and Compulsive Acquiring. Należą do nich:
-
Intensywne emocjonalne przywiązanie do przedmiotów, które inni uważają za błahe lub wręcz za śmieci. Mają poczucie wielkiej straty, gdyby musieli je wyrzucić.
-
Poczucie, że wiele przedmiotów ma wewnętrzną wartość, tak jak inni widzą ją w dziełach sztuki lub drewnie dryfującym.
-
Założenie, że dany przedmiot może się kiedyś przydać, zmusza ich do zachowania znacznie więcej niż w szufladzie z zawiasami, pinezkami, sznurkami i gumkami, którą wielu z nas trzyma.
W przeszłości eksperci uważali, że chomikowanie jest wytworem zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (OCD)" - mówi Tolin. Ale w miarę jak przybywa badań, coraz częściej widzimy, że tak nie jest. Wydaje się, że nie ma szczególnego lub silnego związku z OCD. Znacznie bardziej powszechne są problemy, takie jak poważne zaburzenia depresyjne, lęk, i zaburzenia uwagi.
Badania wykazały, że płat czołowy w mózgu osoby, która się chowa, ma tendencję do pracy w inny sposób - mówi. Ten obszar jest kluczowy dla rozważania opcji i racjonalnego myślenia. W rezultacie priorytety tych osób różnią się od priorytetów osób, które nie gromadzą śmieci, a to, jak możemy sobie wyobrazić, może przyczynić się do powstania problemu gromadzenia śmieci - mówi Tolin.
Rozwiązywanie problemów z przetrzymywaniem
Większość ludzi, którzy gromadzą przedmioty, nie szuka pomocy na własną rękę - mówi Tompkins. Czasami zgłaszają się pod presją rodziny, ale w większości przypadków to sami członkowie rodziny szukają pomocy w opanowaniu domu. Czasami ludzie muszą podjąć działania, ponieważ właściciel, stowarzyszenie kondominium lub miasto wywiera na nich presję, by posprzątali bałagan.
Widzowie telewizyjni mogą odetchnąć z ulgą, gdy zobaczą schludny, przestronny dom - lub pomieszczenie w domu - na końcu programu o pustoszeniu. Ale rozwiązania często nie są proste, szybkie i trwałe. To bardzo trudny syndrom do przełamania, mówi Kolberg, który oferuje szkolenia dla innych organizatorów, aby pomóc im w radzeniu sobie z klientami, którzy gromadzą przedmioty.
Myślę, że trzeba pamiętać, że żadna ilość zawstydzania, krzyczenia na nich czy wpadania w złość nie zmieni tego stanu rzeczy. Ważne jest, aby chomikujący zdawali sobie sprawę, że wyrządzają innym ludziom krzywdę i stres. Rozumiem to. Ale uderzanie w nich za to, że zachowują się w ten sposób, nie jest pomocne, mówi.
Oczekiwanie, że w najbliższej przyszłości zobaczymy znaczną część podłóg i blatów, też może nie być realistyczne.
Oczywiście są historie sukcesu, ale ważne jest, aby uznać, że jest to chroniczny i poważny problem. Jeśli chodzi o przewlekłe i poważne problemy - takie jak zażywanie narkotyków, choroba dwubiegunowa, ciężka depresja, czy chomikowanie - nawet przy najlepszym leczeniu, wiele osób nadal będzie się z nimi zmagać, mówi Tolin.
Terapia w przypadku chomikowania
Tolin i Tompkins proponują podejście zwane terapią poznawczo-behawioralną (CBT). Terapia ta uczy ludzi postrzegania otaczających ich przedmiotów w nowym świetle i zmiany ich zachowań związanych z gromadzeniem. Tompkins twierdzi, że sesje CBT mogą pomóc klientowi cierpiącemu na chomikowanie:
-
Dokonywać bardziej racjonalnych osądów przy podejmowaniu decyzji, czy dany przedmiot warto zatrzymać, czy nie
-
Naucz się podejmować szybkie decyzje o tym, czy zachować dany przedmiot, czy go wyrzucić
-
Ćwiczenie wyrzucania przedmiotów podczas sortowania intensywnych emocji, które wywołują
Ponieważ większość zbieraczy nie szuka pomocy - a ci, którzy szukają, mają problemy ze zmianą - eksperci często skupiają się na podejściu zwanym "redukcją szkód" - mówi Tompkins. To może pomóc w ograniczeniu szkodników, zagrożeń pożarowych i innych zagrożeń dla zbieracza i społeczności.
Redukcja szkód w odniesieniu do zbieractwa zakłada, że zachowanie to będzie się utrzymywać i dopóki trwa, staramy się opracować plan, który zmniejszy ryzyko, na jakie narażona jest dana osoba i społeczność w związku z tym zachowaniem" - mówi Tompkins.
Para specjalistów od zdrowia psychicznego z organizatorem może być pomocna, mówi Kolberg. Organizator może poprowadzić ludzi w kierunku zrozumienia korzyści płynących ze zmiany nawyków, a następnie ustalenia celów, które pomogą im oswoić bałagan.
Kiedy umieścić ludzi w kontakcie z ich celów, to masz coś do pracy z, mówi. Wtedy możesz powiedzieć [do złodzieja], myślałem, że pracujemy nad tym celem", kiedy [złodziej] sprzeciwił się temu, że powiedziałem: "Czy na pewno musisz to trzymać? To grzebień bez zębów". Czy trzymanie tego pomaga ci w osiągnięciu celu?".
