Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości (Multiple Personality Disorder): Objawy, symptomy, leczenie

Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości, kiedyś nazywany wielokrotne zaburzenie osobowości, powoduje dwa lub więcej rozdwojonych tożsamości. Dowiedz się więcej od lekarza na temat przyczyn, objawów i leczenia tej złożonej choroby psychicznej.

Co to jest dysocjacyjne zaburzenie tożsamości?

Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości jest ciężką formą dysocjacji, procesu psychicznego, który powoduje brak połączenia w myślach, wspomnieniach, uczuciach, działaniach lub poczuciu tożsamości danej osoby. Uważa się, że dysocjacyjne zaburzenie tożsamości wynika z kombinacji czynników, które mogą obejmować traumę doświadczoną przez osobę z zaburzeniem. Uważa się, że aspekt dysocjacyjny jest mechanizmem radzenia sobie - osoba dosłownie odcina się lub dysocjuje od sytuacji lub doświadczenia, które jest zbyt gwałtowne, traumatyczne lub bolesne, aby zasymilować je ze swoim świadomym "ja".

Kto jest narażony na DID?

Badania wskazują, że przyczyną DID jest prawdopodobnie psychologiczna reakcja na stres interpersonalny i środowiskowy, szczególnie w okresie wczesnego dzieciństwa, kiedy to zaniedbanie emocjonalne lub maltretowanie może zakłócić rozwój osobowości. Aż 99% osób, u których rozwijają się zaburzenia dysocjacyjne, ma rozpoznaną osobistą historię nawracających, obezwładniających i często zagrażających życiu zaburzeń lub traumatycznych przeżyć na wrażliwym etapie rozwoju w dzieciństwie (zwykle przed 6 rokiem życia).

Dysocjacja może również wystąpić w przypadku uporczywego zaniedbywania lub emocjonalnego znęcania się, nawet jeśli nie było jawnego wykorzystywania fizycznego lub seksualnego. Odkrycia wskazują, że w rodzinach, w których rodzice są przerażający i nieprzewidywalni, dzieci mogą ulec dysocjacji. Badania wskazują, że DID dotyka około 1% populacji.

Jak rozpoznać dysocjacyjne zaburzenie tożsamości i związane z nim zaburzenia psychiczne

Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości charakteryzuje się obecnością dwóch lub więcej odrębnych lub rozszczepionych tożsamości lub stanów osobowości, które stale mają władzę nad zachowaniem danej osoby. W przypadku dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości występuje również niezdolność do przypomnienia sobie kluczowych informacji osobistych, która jest zbyt daleko idąca, aby można ją było wyjaśnić jako zwykłe zapomnienie. Przy dysocjacyjnym zaburzeniu tożsamości występują również bardzo wyraźne wahania pamięci, które mogą się zmieniać.

Chociaż nie każdy doświadcza DID w ten sam sposób, dla niektórych "alterów" lub różnych tożsamości mają swój wiek, płeć lub rasę. Każdy z nich ma swoje własne postawy, gesty i odrębny sposób mówienia. Czasami zmiennicy są wyimaginowanymi ludźmi; czasami są to zwierzęta. Gdy każda osobowość ujawnia się i kontroluje zachowanie i myśli jednostki, nazywa się to "przełączaniem". Przełączanie może trwać od sekund do minut do dni. Niektórzy szukają leczenia za pomocą hipnozy, gdzie różne "alter" lub tożsamości danej osoby mogą być bardzo czułe na prośby terapeuty.

Inne objawy dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości mogą obejmować? ból głowy, amnezję, utratę czasu, transy i "doświadczenia poza ciałem". Niektóre osoby z zaburzeniami dysocjacyjnymi mają tendencję do samooskarżania się, samosabotażu, a nawet przemocy (zarówno własnej, jak i skierowanej na zewnątrz). Na przykład, osoba z dysocjacyjnym zaburzeniem tożsamości może stwierdzić, że robi rzeczy, których normalnie by nie zrobiła, takie jak przekroczenie prędkości, lekkomyślna jazda lub kradzież pieniędzy od pracodawcy lub przyjaciela, ale czuje, że jest do tego zmuszana. Niektórzy opisują to uczucie jako bycie pasażerem w swoim ciele, a nie kierowcą. Innymi słowy, naprawdę wierzą, że nie mają wyboru.

Istnieje kilka głównych sposobów, w jaki procesy psychologiczne związane z dysocjacyjnym zaburzeniem tożsamości zmieniają sposób, w jaki osoba doświadcza życia, w tym następujące:

• Depersonalizacja. Jest to poczucie oderwania od ciała, często określane jako doświadczenie "out-of-body".

• Derealizacja. Jest to uczucie, że świat nie jest rzeczywisty lub wygląda jak zamglony lub odległy.

• Amnezja.?Jest to niemożność przypomnienia sobie istotnych informacji osobistych, które są tak rozległe, że nie można ich przypisać zwykłemu zapomnieniu. Mogą również występować mikroamnezje, w których nie pamięta się dyskusji, w którą się zaangażowano, lub treść znaczącej rozmowy jest zapominana z sekundy na sekundę.

• Pomieszanie tożsamości lub zmiana tożsamości. Oba te zjawiska wiążą się z poczuciem dezorientacji co do tego, kim jest dana osoba. Przykładem konfuzji tożsamości jest sytuacja, w której osoba ma problem z określeniem rzeczy, które interesują ją w życiu, lub jej poglądów politycznych, religijnych czy społecznych, lub orientacji seksualnej, lub ambicji zawodowych. Oprócz tych widocznych zmian, osoba może doświadczyć zniekształceń w czasie, miejscu i sytuacji.

Obecnie uznaje się, że te zdysocjowane stany nie są w pełni dojrzałymi osobowościami, ale raczej reprezentują rozproszone poczucie tożsamości. Przy amnezji typowo związanej z dysocjacyjnym zaburzeniem tożsamości, różne stany tożsamości pamiętają różne aspekty informacji autobiograficznych. Zazwyczaj istnieje osobowość "gospodarza" w obrębie jednostki, która identyfikuje się z prawdziwym imieniem osoby. Jak na ironię, osobowość gospodarza jest zwykle nieświadoma obecności innych osobowości.

Jak diagnozuje się dysocjacyjne zaburzenie tożsamości?

Postawienie diagnozy zaburzenia tożsamości dysocjacyjnej wymaga czasu. Szacuje się, że osoby z zaburzeniami dysocjacyjnymi spędzają siedem lat w systemie opieki zdrowotnej przed postawieniem dokładnej diagnozy. Jest to powszechne, ponieważ lista objawów, które powodują, że osoba z zaburzeniem dysocjacyjnym szuka leczenia, jest bardzo podobna do tych z wielu innych diagnoz psychiatrycznych. W rzeczywistości, wiele osób, które mają zaburzenia dysocjacyjne mają również współistniejące diagnozy borderline lub innych zaburzeń osobowości, depresji i lęku.

DSM-5 podaje następujące kryteria rozpoznania dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości:

Odrębne osobowości mogą pełnić różne role w pomaganiu jednostce w radzeniu sobie z życiowymi dylematami. Na przykład, w momencie postawienia diagnozy u pacjenta występują średnio dwie do czterech osobowości. Potem jest średnio 13 do 15 osobowości, które mogą dać o sobie znać w trakcie leczenia. Wyzwalacze środowiskowe lub wydarzenia życiowe powodują nagłe przejście od jednego alter lub osobowości do drugiego.

Jakie inne choroby psychiczne mogą wystąpić w przypadku DID?

Wraz z dysocjacją i mnogimi lub rozszczepionymi osobowościami, osoby z zaburzeniami dysocjacyjnymi mogą doświadczać wielu innych problemów psychiatrycznych, w tym objawów:

• Depresja

• Wahania nastroju

• Tendencje samobójcze

• Zaburzenia snu (bezsenność, lęki nocne, chodzenie spać)

• Lęk, ataki paniki i fobie (flashbacki, reakcje na bodźce lub "wyzwalacze")

• Nadużywanie alkoholu i narkotyków

• Kompulsje i rytuały

• Objawy psychotyczne (w tym omamy słuchowe i wzrokowe)

• Zaburzenia odżywiania

Czy istnieją znane osoby z zaburzeniem tożsamości dysocjacyjnej?

Do znanych osób z zaburzeniem tożsamości dysocjacyjnej należą komediantka Roseanne Barr, Adam Duritz i emerytowana gwiazda NFL Herschel Walker.

Walker napisał książkę o swoich zmaganiach z DID, wraz z próbami samobójczymi, wyjaśniając, że miał poczucie rozłączenia od dzieciństwa do ligi zawodowej. Aby sobie z tym poradzić, stworzył twardą osobowość, która nie odczuwała samotności, która była nieustraszona i chciała odgrywać gniew, który zawsze tłumił. Te "alter-ego" mogły wytrzymać nadużycia, które odczuwał; inne alter-ego przyszły, aby pomóc mu wznieść się do krajowej sławy. Leczenie pomogło Walkerowi zrozumieć, że te alternatywne osobowości są częścią dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości, które zdiagnozowano u niego w dorosłym życiu.

Jaki jest plan leczenia dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości?

Obecnie nie istnieją formalne, oparte na dowodach naukowych guldeliny do leczenia DID.?Wiele terapii opiera się na opisach przypadków lub jest nawet kontrowersyjnych.?

Chociaż nie ma również "lekarstwa" na dysocjacyjne zaburzenie tożsamości, długoterminowe leczenie może być pomocne, jeśli pacjent pozostaje zaangażowany. Skuteczne leczenie obejmuje:

• Psychoterapia: Zwana również terapią rozmowną, terapia ma na celu przepracowanie tego, co wywołało i wyzwala DID. Celem jest pomoc w połączeniu oddzielnych cech osobowości w jedną skonsolidowaną osobowość, która może kontrolować wyzwalacze. Terapia ta często obejmuje? członków rodziny w terapii.

• Hipnoterapia. Stosowana w połączeniu z psychoterapią, hipnoza kliniczna może być wykorzystana do pomocy w dostępie do wypartych wspomnień, kontroli niektórych problematycznych zachowań towarzyszących DID, jak również do pomocy w zintegrowaniu osobowości w jedną.

• Terapia wspomagająca. Wykazano, że terapie takie jak terapia sztuką lub ruchem pomagają ludziom połączyć się z częściami umysłu, które zostały wyłączone w celu poradzenia sobie z traumą.

Nie ma ustalonych metod leczenia zaburzeń tożsamości dysocjacyjnej za pomocą leków, co sprawia, że główną podstawą terapii jest podejście psychologiczne. Leczenie współwystępujących zaburzeń, takich jak depresja lub zaburzenia związane z używaniem substancji, jest podstawą ogólnej poprawy. Ponieważ objawy zaburzeń dysocjacyjnych często występują z innymi zaburzeniami, takimi jak lęk i depresja, leki do leczenia tych współwystępujących problemów, jeśli są obecne, są czasami stosowane jako dodatek do psychoterapii.

?