Doktor wyjaśnia różne typy HIV, wirusa, który powoduje AIDS.
HIV-1 jest najczęściej spotykanym typem. Kiedy słyszysz termin "HIV", to prawdopodobnie jest to HIV-1.
HIV-2 występuje u znacznie mniejszej liczby osób, głównie w Afryce Zachodniej. W Stanach Zjednoczonych stanowi on jedynie 0,01% wszystkich przypadków HIV, a są to głównie osoby z Afryki Zachodniej. Trudniej jest przenosić HIV-2 z osoby na osobę i dłużej trwa, zanim infekcja przekształci się w AIDS.
Zarówno HIV-1, jak i HIV-2 mają wiele grup wewnątrz siebie. Grupy te rozgałęziają się jeszcze bardziej na podtypy, czyli szczepy.
HIV stale tworzy kopie samego siebie. Niektóre szczepy mnożą się szybciej i mogą być przekazywane z osoby na osobę łatwiej niż inne.
Twój lekarz może lepiej leczyć HIV, jeśli wie, jaki masz szczep. Może to stwierdzić badanie krwi. Ten sam test może również powiedzieć, czy niektóre leki na HIV nie będą działać dobrze dla Ciebie.
Grupy HIV-1
HIV-1 ma cztery grupy -- jedną dużą i trzy znacznie mniejsze.
Grupa M (Major)
Ta grupa jest odpowiedzialna za epidemię HIV. Prawie 90% wszystkich przypadków HIV-1 pochodzi z tej grupy.
Grupa ta ma dziewięć nazwanych szczepów: A, B, C, D, F, G, H, J i K. Niektóre z nich mają podszczepy. Naukowcy cały czas znajdują nowe szczepy, ponieważ dowiadują się więcej o HIV-1 grupy M.
Szczep B jest najczęstszy w USA. Na całym świecie najczęstszym szczepem HIV jest C.
Naukowcy nie przeprowadzili wielu badań nad szczepami innymi niż B, więc informacje o pozostałych są ograniczone. Leki, które leczą szczep B (leki antyretrowirusowe) działają również na większość innych.
Grupy N, O i P
Mniejsze grupy HIV-1 są rzadkie poza zachodnią, środkową Afryką, a konkretnie Kamerunem. Są to:
-
N (grupa New, Not-M, lub Not O): Ta forma wirusa została zaobserwowana tylko u małej grupy osób w Kamerunie. Naukowcy nie nazwali żadnych szczepów dla tej grupy, ponieważ jest tak mało przypadków.
-
O (Outlier group): Ta grupa ma prawie tyle samo odmian co grupa M. Jednak badacze nie zidentyfikowali jeszcze jej odrębnych szczepów, ponieważ jest tak rzadka.
-
Grupa P: Jest to najnowsza grupa HIV-1. Nadano jej własną nazwę ze względu na to, jak bardzo różni się od szczepów M, N i O.
Zakażenia wieloma szczepami
Kiedy wirus się rozmnaża, jego kopie czasami zmieniają się (mutują) i przekształcają w inny szczep HIV w Twoim organizmie. Możesz w końcu mieć szczep, na który nie działają leki przeciw HIV. To sprawia, że twoja wiremia - ilość wirusa HIV w twoim organizmie - wzrasta. W takim przypadku będziesz potrzebował innego rodzaju leczenia.
Możesz również mieć dwa lub więcej szczepów, jeśli zostałeś zakażony przez więcej niż jedną osobę. Nazywa się to superinfekcją. Superinfekcja jest rzadka - zdarza się u mniej niż 4% osób. Największe ryzyko superinfekcji występuje w ciągu pierwszych 3 lat po zakażeniu HIV.
Każdy człowiek inaczej reaguje na zakażenie. Możesz nie zauważyć żadnych zmian w objawach lub wiremii przy nowym zakażeniu. Ale może ono pogorszyć stan twojego HIV, zwłaszcza jeśli masz szczep, na który leki nie będą dobrze działać. Jeśli tak się stanie, leki przyjmowane na pierwotny szczep HIV niekoniecznie będą leczyć nowy szczep.
