Rzadki stan zwany kardiomiopatią restrykcyjną wpływa na serce i jak można go leczyć. Oto co musisz wiedzieć.
O kardiomiopatii restrykcyjnej mówimy wtedy, gdy ściany dolnych komór serca (zwanych komorami) są zbyt sztywne, aby mogły się rozszerzać w miarę wypełniania ich krwią.
Zdolność pompowania krwi przez komory może być normalna, ale trudniej jest im pobrać wystarczającą ilość krwi. Z czasem serce nie jest w stanie prawidłowo pompować krwi. Prowadzi to do niewydolności serca.
Symptomy
Wiele osób z tym problemem nie ma żadnych lub ma tylko niewielkie objawy i prowadzi normalne życie. Inne osoby mają objawy, które stają się coraz bardziej dotkliwe w miarę pogarszania się stanu serca.
Objawy mogą wystąpić w każdym wieku i mogą obejmować:
-
Duszność (początkowo przy wysiłku, ale w końcu także w spoczynku)
-
Zmęczenie
-
Niezdolność do wykonywania ćwiczeń
-
Obrzęk nóg i stóp
-
Przyrost masy ciała
-
Nudności, wzdęcia i słaby apetyt
-
Palpitacje (trzepotanie w klatce piersiowej spowodowane nieprawidłowym rytmem serca)
-
Omdlenia
-
Ból lub ucisk w klatce piersiowej
Przyczyny
Jego przyczyna jest często nieznana, ale może obejmować:
-
Nagromadzenie tkanki bliznowatej
-
Nagromadzenie białek w mięśniu sercowym (lekarz może to nazwać amyloidozą)
-
Chemioterapia lub ekspozycja klatki piersiowej na promieniowanie
-
Zbyt duża ilość żelaza w sercu (zwana również hemochromatozą)
-
Inne choroby
Diagnoza
W niektórych przypadkach kardiomiopatia restrykcyjna może być mylona z czymś, co nazywa się zwężającym zapaleniem osierdzia. Polega ono na tym, że warstwy worka otaczającego serce (zwanego osierdziem) stają się zgrubiałe, zwapniałe i sztywne.
Lekarz stwierdzi, czy masz kardiomiopatię restrykcyjną na podstawie:
-
Objawy
-
Historia chorób serca w twojej rodzinie
-
Badanie przedmiotowe
-
Badania krwi
-
Elektrokardiogram
-
Badanie rentgenowskie klatki piersiowej
-
Echokardiogram
-
Test wysiłkowy
-
Cewnikowanie serca
-
Tomografia komputerowa
-
Rezonans magnetyczny
Biopsja mięśnia sercowego (lekarz może nazwać ją biopsją mięśnia sercowego) jest czasami wykonywana w celu ustalenia przyczyny. Próbka tkanki jest pobierana z serca i oglądana pod mikroskopem.
Leczenie
Zwykle koncentruje się ono na leczeniu przyczyny. Zazwyczaj lekarz zaproponuje zmianę stylu życia i leki.
Zmiany stylu życia mogą obejmować:
Dieta: Po wystąpieniu objawów, takich jak duszność lub zmęczenie, ważne staje się to, ile sodu otrzymujesz z pożywienia. Zostaniesz poinformowany, jak bardzo musisz się ograniczać. Warto przestrzegać tych zaleceń, nawet gdy objawy ustąpią.
Ćwiczenia: Twój lekarz poinformuje Cię, czy jego dobry pomysł, aby ćwiczyć. Podczas gdy bycie aktywnym jest ogólnie dobre dla serca, osoby z tą chorobą mogą być bardzo zmęczone i mieć problemy z oddychaniem, nawet po niewielkiej aktywności.
Dlatego eksperci sugerują:
-
Rób częste przerwy.
-
Ćwicz o takiej porze dnia, w której masz najwięcej energii.
-
Zacznij powoli, stopniowo budując siłę i wytrzymałość.
Nie zaleca się podnoszenia dużych ciężarów.
Leki: U niektórych osób poprawa może nastąpić dzięki przyjmowaniu rodzajów leków zwanych beta-blokerami i inhibitorami ACE.
Jeśli objawy nadal występują, lekarz może dodać inne leki, takie jak digoksyna, leki moczopędne i inhibitory aldosteronu.
Jeśli masz arytmię, lekarz może przepisać coś, co kontroluje rytm serca lub sprawia, że arytmia występuje rzadziej. Można również zastosować terapię w celu leczenia takich chorób jak sarkoidoza, amyloidoza i hemochromatoza.
Lekarz poinformuje Cię, które leki są dla Ciebie najlepsze.
Czy można to leczyć chirurgicznie?
W niektórych przypadkach, jeśli stan jest ciężki, lekarz może porozmawiać z pacjentem o przeszczepie serca.
