Czy Twoje dziecko jest nieśmiałe? Introwertyzm jest czymś zupełnie normalnym. Poznaj kilka wskazówek, które pomogą Ci pomóc Twojemu dziecku pokonać nieśmiałość.
Cechy charakterystyczne nieśmiałości
Jeśli Twoje dziecko jest nieśmiałe, może zacząć przejawiać niektóre lub wszystkie z poniższych objawów fizycznych:
-
Drżenie
-
Szybkie bicie serca?
-
Ból brzucha lub burczenie w brzuchu
-
Rumieniec
-
Pocenie się?
U dziecka mogą również wystąpić niektóre z następujących objawów behawioralnych:?
-
Denerwowanie się
-
Unikanie interakcji społecznych?
-
Nadmierna samoświadomość (zbytnio przejmują się tym, co myślą o nich inni)
-
Przejawiają poczucie niskiej samooceny?
Łatwo jest pomylić nieśmiałość z lękiem społecznym. Niektóre objawy mogą być takie same, ale są to dwie różne kwestie. Nieśmiałość to kwestia osobowości, a lęk jest zaburzeniem psychicznym.
Przyczyny nieśmiałości
Nieśmiałość u Twojego dziecka może wynikać z następujących przyczyn:
-
Genetyka. Twoje dziecko może odziedziczyć cechy osobowości poprzez transfer genetyczny. Dziecko może otrzymać niektóre ze swoich nieśmiałych cech od jednego z rodziców. ?
-
Strach przed porażką. Typowe dla rodziców jest to, że chcą, aby ich dzieci osiągały dobre wyniki. Jeśli jesteś takim rodzicem, zastanów się, czy nie naciskać na dziecko tak bardzo, by spełniło Twoje oczekiwania. Strach przed niespełnieniem tych oczekiwań może objawiać się jako nieśmiałość. ?
-
Brak interakcji społecznych. Umiejętności społeczne rozwijają się w młodym wieku. Dzieci, które dorastały w izolacji od swoich rówieśników, stają się nieśmiałe. Nieśmiałe zachowanie wynika z niedostatecznie rozwiniętych umiejętności społecznych, co może wpływać na ich interakcje z nieznanymi osobami.
-
Osobowość. Dzieci, które są wrażliwe emocjonalnie i łatwo dają się zastraszyć innym, mogą stać się nieśmiałe. Mogą woleć spędzać większość czasu w samotności niż w kręgach towarzyskich.
-
Relacje rodzinne. Jeśli jesteś nadopiekuńczym rodzicem, Twoje dziecko może nabrać cech nieśmiałości. Nadopiekuńczy rodzice ograniczają poczucie ciekawości i przygody dziecka. Podobnie, jeśli dziecko nie otrzymuje stałej i czułej opieki rodzica, może stać się niespokojne i nabawić się nieśmiałości. Zachowania te mogą się pojawić, ponieważ dziecko nie czuje się bezpiecznie związane z rodzicami.
-
Ostra krytyka. Ostra krytyka dziecka może być przyczyną jego nieśmiałości. Może to mieć taki sam skutek, jak w przypadku znęcania się nad dzieckiem.
-
Wyuczone zachowanie. W większości przypadków dziecko po raz pierwszy uczy się poprzez naśladowanie. Dziecko może stać się nieśmiałe, jeśli nauczy się tego na przykładzie swoich rodziców. Nieśmiali rodzice mogą nauczyć swoje dzieci, że one też będą nieśmiałe.
Wskazówki, jak pomóc nieśmiałemu dziecku zaprzyjaźnić się z innymi
Poniższe wskazówki mogą pomóc nieśmiałemu dziecku w nawiązywaniu przyjaźni i pokonywaniu nieśmiałości. Obejmują one:
Naucz dziecko umiejętności społecznych. Lepiej, żeby Twoje dziecko od najmłodszych lat uczyło się, jak nawiązywać kontakty z rówieśnikami. Umiejętności społeczne są ważne nie tylko w nawiązywaniu przyjaźni, ale także w ich utrzymywaniu. ??
Zaangażuj je. Zachęcaj dziecko do uprawiania sportu lub uczestniczenia w zajęciach szkolnych, w których biorą udział jego rówieśnicy. Wyjaśnij mu, że w ten sposób zaczyna się większość przyjaźni z ludźmi o podobnych zainteresowaniach.
Wyznacz cele przyjaźni. Motywuj dziecko do osiągania rozsądnych celów. Na przykład, możesz wyznaczyć cel, aby porozmawiało z dzieckiem, z którym chce się zaprzyjaźnić. Upewnij się, że jest to coś, co dziecko jest w stanie realnie osiągnąć. Jeśli cel zostanie osiągnięty, bądź z niego dumny.
Zabawy. Wspólne zabawy mogą wydawać się zbyt pracochłonne, ponieważ zwiększa się liczba dzieci, którymi trzeba się zająć w domu. Jednak wspólne zabawy w domu mogą pomóc dziecku nauczyć się nawiązywać przyjaźnie. Wspólne zabawy poprawiają umiejętności społeczne dziecka, ucząc je uwzględniania emocji drugiej osoby. Rozważ zorganizowanie spotkań towarzyskich we własnym domu, w miejscu, w którym dziecko czuje się najlepiej. ??
Odgrywanie ról. Odgrywanie z dzieckiem sytuacji społecznych może w znacznym stopniu pomóc mu opanować nieśmiałość i nauczyć się nawiązywać przyjaźnie. Jest to pomocne nawet wtedy, gdy dziecko nie wie, jak się zachować. ?
Naucz je empatii. Empatia pomoże dziecku skupić się bardziej na innych niż na sobie. Kiedy dziecko nauczy się brać pod uwagę uczucia, myśli i doświadczenia innych ludzi, jego rówieśnicy będą czuli się z nim bardziej związani. Dziecko może zyskać dobrych przyjaciół, jeśli będzie okazywało im autentyczne zainteresowanie, zamiast starać się być interesujące. ??
Spotkać się z nauczycielami. Nauczyciele mogą lepiej rozumieć, jak dziecko zachowuje się w szkole, i mieć lepsze sugestie i strategie poprawy jego umiejętności społecznych.
Motywuj je. Kiedy dziecko odważnie stawia czoła nieznanej sytuacji lub nowej interakcji, pochwal je za wysiłek włożony w opanowanie sytuacji. Budowanie pewności siebie zachęci je do mniejszej nieśmiałości w nawiązywaniu znajomości.
Unikaj nazywania dziecka nieśmiałym. Staraj się nie określać dziecka jako nieśmiałego. Dziecko może przyjąć taki sposób myślenia i może to je zachęcić do dalszego zachowywania się nieśmiało. W sytuacjach, w których inni ludzie mogą przypisać dziecku nieśmiałość, staraj się to bagatelizować. Możesz zasugerować, że dziecko potrzebuje czasu, aby się do ludzi przekonać. W środowisku szkolnym nauczyciel może wykorzystać te informacje, aby pomóc innym dzieciom w zachowaniu cierpliwości wobec nieśmiałego dziecka.
Wyjaśnij, dlaczego przyjaciele są ważni. Nawiązywanie przyjaźni jest bardzo ważne. Tworzenie znaczących związków może pomóc dziecku być szczęśliwszym i poprawić jakość jego życia. Zachęcaj dziecko, opowiadając się za pozytywnymi stronami bycia towarzyskim. Możesz posłużyć się przykładami z życia wziętymi.
Jeśli uważasz, że nieśmiałość dziecka ma negatywny wpływ na jego zdrowie, możesz rozważyć skorzystanie z profesjonalnej pomocy psychologicznej. ?
