Jeśli masz napady klastrowe, ważne jest, aby je szybko zatrzymać. Dowiedz się więcej o sposobach leczenia napadów klasterowych.
Lekarze przepisują klasę leków zwanych benzodiazepinami, aby zatrzymać skupiska napadów po ich rozpoczęciu. Benzodiazepiny działają poprzez zmianę poziomu chemicznego posłańca w mózgu zwanego GABA. Ich skutki uboczne mogą obejmować senność i zawroty głowy.
Benzodiazepiny są lekami "ratunkowymi". Różnią się one od leków przeciwpadaczkowych (AED), które możesz brać codziennie, aby kontrolować swój stan. ?
Rodzaje leków ratunkowych
Jeśli Ty lub opiekun możecie stwierdzić, że zaczyna się klaster, od razu rozpocznijcie leczenie ratunkowe. Wszystkie leki ratunkowe wymagają szkolenia na temat tego, jak i kiedy je stosować, aby uniknąć obrażeń lub szkody.
Doodbytniczo. Ta metoda jest zwykle używana, gdy masz napad. Ktoś wstrzykuje żelową postać diazepamu (Diastat) do odbytu, używając strzykawki bez igły.
Może to być niewygodne i krępujące. Leki te działają jednak znacznie szybciej niż doustne leki ratunkowe. Skutki uboczne to senność, zawroty głowy, ból głowy i ból.
Nosowe. Leki te, zwane diazepamem (Valtoco) i midazolamem (Nayzilam), to proste opcje, które organizm szybko wchłania. Ktoś rozpyla je do nosa, aby zatrzymać napady klastrowe.
Midazolam działa szybciej niż diazepam, ale nie trwa tak długo w twoim ciele. Efekty uboczne diazepamu i midazolamu podawanego do nosa obejmują podrażnienie nosa, zmęczenie, łzawienie oczu i dziwny smak.
Twój lekarz może pokazać opiekunowi, jak używać nosowych leków ratunkowych, aby był gotowy do pomocy w przypadku napadu.?
Spray'e można dostać w każdej pozycji, co ułatwia uzyskanie pomocy podczas napadu.
W policzek. Opiekun może również umieścić midazolam w Twoim policzku. Nazywa się to metodą policzkową. Skutki uboczne obejmują gorzki smak i ryzyko aspiracji (gdy lek dostanie się do dróg oddechowych lub płuc).
Ta metoda może nie być odpowiednia dla osób, które mają tendencję do wymiotów lub wytwarzają dużo śliny podczas napadu.
Doustne. Są to leki przyjmowane doustnie, w postaci pigułek, płynów lub płytek. Należą do nich klonazepam (Klonopin), diazepam i lorazepam (Ativan).
Leczenie doustne trwa dłużej niż niektóre inne rodzaje. Ponadto, przyjmowanie ich podczas napadu może być trudne. Dlatego mogą nie być najlepszą opcją dla szybkiej ulgi.
Za pomocą kroplówki lub zastrzyku. Lekarz może podać Ci lek ratunkowy przez kroplówkę w szpitalu lub wstrzyknąć go w mięsień, aby pomóc klasterom napadowym od razu. Zastrzyk jest jedną z łatwiejszych metod do zastosowania. Jednak Twój organizm może nie wchłonąć leku całkowicie, więc może on nie zatrzymać napadów. Możesz również mieć reakcję lub uraz w obszarze zastrzyku. ?
Kiedy należy udać się do szpitala
Czasami leczenie w domu lub w gabinecie lekarskim nie wystarcza, aby zatrzymać napady klasterowe. Mogą się one powtarzać lub nasilać. W takiej sytuacji Ty lub opiekun powinniście od razu szukać pomocy medycznej.
Gdy znajdziesz się w szpitalu, możesz otrzymać benzodiazepiny przez kroplówkę, aby zatrzymać napady. Działa to szybciej niż jakakolwiek inna metoda.
Porozmawiaj z lekarzem o planie awaryjnym w przypadku skupisk napadów. Pomoże Ci to zrozumieć, jak stosować leczenie ratunkowe, co może oznaczać, że będziesz musiał rzadziej chodzić do szpitala.
Leki przeciwpadaczkowe
Jeśli stosujesz leki przeciwpadaczkowe (AED) w celu zapobiegania napadom, ważne jest, aby zawsze przyjmować je zgodnie z zaleceniami. Nie mogą one zatrzymać napadu, gdy już się rozpocznie. Ale pominięcie ich zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia grupy napadów w pierwszej kolejności.
Leki te zmieniają poziom pewnych substancji chemicznych w mózgu, aby pomóc w zapobieganiu napadom. Działają one u około 70% osób. Zazwyczaj bierzesz je codziennie w postaci pigułki lub płynu.
Niektóre z bardziej powszechnych typów obejmują:
-
Karbamazepina
-
Etosuksymid
-
Lamotrygina
-
Lewetiracetam
-
Okskarbazepina
-
Walproinian sodu
-
Topiramat
