Kiedy należy pozwolić nastolatkowi zostać samemu w domu lub opiekować się nim? Lekarz udziela wskazówek, jak zdecydować, kiedy dziecko jest gotowe.
Powierzenie dzieciom domu i całej jego zawartości może zaniepokoić każdego rodzica, zwłaszcza w tym szarym okresie między 9 a 12 rokiem życia, kiedy dzieci nie są już niemowlętami, ale jeszcze nie są pełnoprawnymi nastolatkami (stąd określenie "tweens").
Twoje obawy są uzasadnione, ale są też pewne realne korzyści z pozostawiania nastolatków samych w domu lub pozwalania im na opiekę nad młodszym rodzeństwem. Po pierwsze, kształtuje się w nich poczucie odpowiedzialności. A po drugie, być może uda ci się wyjść na spokojny, wolny od dzieci posiłek z małżonkiem.
Skąd więc wiadomo, w jakim wieku można zostawić nastolatka samego w domu? I kiedy Twoje dzieci są wystarczająco duże, by zacząć się nimi opiekować? Eksperci twierdzą, że odpowiedzi na te pytania zależą od dojrzałości dziecka i sytuacji, w jakiej się znajdujesz.
Oto kilka czynników, które warto rozważyć, zanim oddasz dom - i inne dzieci - w ręce nastolatka.
Sprawdzenie dojrzałości
W większości stanów nie ma przepisów określających, ile lat musi mieć dziecko, aby mogło zostać samo w domu. Decyzję pozostawia się więc rodzicom do oceny. Dla większości rodziców jest oczywiste, że pięciolatek jest za mały, by zostawać samemu w domu. Ale co z 11- lub 12-latkiem?
Większość ekspertów twierdzi, że w wieku 10-11 lat można zostawiać dziecko samo na krótki okres czasu (do godziny) w ciągu dnia, pod warunkiem że nie jest przestraszone i uważasz, że jest wystarczająco dojrzałe, aby sobie z tym poradzić. Możesz jednak poczekać jeszcze rok lub dwa, zanim zostawisz je samo w nocy.
Podejmując decyzję o tym, czy zostawić dziecko samo w domu, weź pod uwagę powyższe czynniki:
-
Czy mieszkasz w spokojnej wiejskiej lub willowej okolicy?
-
Czy w okolicy jest niski wskaźnik przestępczości?
-
Czy masz system alarmowy? Czy Twój maluch wie, jak go obsługiwać?
-
Czy dziecko rozumie i potrafi przestrzegać podstawowych zasad, takich jak zamykanie drzwi po wejściu do domu i nie otwieranie ich nieznajomym?
-
Czy Twoje dziecko wykazało się rozsądkiem w sytuacjach z przeszłości?
-
Czy masz przyjaciół, członków rodziny lub sąsiadów, którzy w razie niebezpieczeństwa mogą szybko dotrzeć do Twojego domu?
-
Czy Twój nastolatek wykazywał w przeszłości oznaki odpowiedzialności? Przykłady to terminowe odrabianie lekcji bez pytania i wykonywanie prac domowych.
-
Czy Twojemu dziecku odpowiada pomysł zostawania samemu w domu?
Regulamin Domu
Jeśli na większość lub wszystkie powyższe pytania odpowiedziałeś twierdząco, Twój nastolatek może być gotowy, by zostać sam w domu. Zanim wyjdziecie po raz pierwszy, ustal kilka podstawowych zasad obowiązujących w domu, które odnoszą się do różnych sytuacji:
-
Co robić, gdy zadzwoni dzwonek do drzwi
-
Co robić, gdy zadzwoni telefon
-
Ograniczenia czasowe dotyczące oglądania telewizji, grania w gry komputerowe lub wideo oraz lista zatwierdzonych programów i gier
?
Przygotowanie nastolatka do opieki nad dziećmi
Niektóre dzieci są na tyle dojrzałe, że mogą zacząć opiekować się dziećmi już w wieku 12 lub 13 lat. Inne lepiej poczekać, aż będą starszymi nastolatkami.
Zanim pozwolisz swojemu nastolatkowi zostać opiekunką, wymagaj od niego takich samych kwalifikacji, jakie wymagałabyś od każdej opiekunki, którą zamierzasz zatrudnić. Każda potencjalna opiekunka musi być:
-
Odpowiedzialna
-
Dojrzały
-
Umiejętność podejmowania dobrych decyzji
-
Potrafi przestrzegać zasad
-
Umiejętność posługiwania się władzą bez jej nadużywania
-
Potrafi spokojnie radzić sobie z nagłymi wypadkami i innymi pojawiającymi się problemami
Przedszkolaki mogą nauczyć się niektórych z tych umiejętności, a także pierwszej pomocy i resuscytacji krążeniowo-oddechowej, biorąc udział w zajęciach dla opiekunek. Sprawdź w lokalnym oddziale Amerykańskiego Czerwonego Krzyża lub YMCA, czy w Twojej okolicy nie ma zajęć z opieki nad dziećmi.
Zastanów się nad tym, by nastolatek był pomocnikiem matki lub ojca. Dzięki temu będziesz mógł nadzorować dziecko, podczas gdy nastolatek będzie się uczył, jak się nim opiekować.
Przygotuj dom na przyjęcie nastolatka
Przygotuj dom tak, aby był jak najbardziej przyjazny dziecku, abyś nie musiał się martwić, że wychodząc z domu, zostawisz je samo lub pod opieką młodszego rodzeństwa.
Na przykład, zrób listę numerów telefonów alarmowych, która będzie zawierać:
-
Twój telefon komórkowy
-
Członkowie rodziny, którzy mieszkają w pobliżu
-
Sąsiedzi
-
Twój pediatra
-
Kontrola zatruć
-
Lokalna policja i straż pożarna
-
Przycisk antynapadowy w systemie alarmowym
-
911 (brzmi to jak oczywistość, ale spanikowane dziecko może zapomnieć te trzy numery).
Inne propozycje to:
-
Przedyskutuj, co należy zrobić w przypadku zagrożenia, np. pożaru, braku prądu lub trudnych warunków pogodowych.
-
Miej przy sobie apteczkę zaopatrzoną w bandaże, środki do dezynfekcji ran i inne materiały oraz naucz dziecko, jak z nich korzystać.
-
Sprawdź, czy wszystkie czujniki dymu i telefony w Twoim domu są sprawne.
-
Pozostaw latarki i gaśnice w łatwo dostępnych miejscach. Naucz dziecko, kiedy i jak używać gaśnicy.
-
Zaopatrz lodówkę w odpowiednią ilość zdrowej żywności i przekąsek, które wystarczą Twojemu dziecku do powrotu. Żywność nie wymagająca podgrzewania jest łatwiejsza do przygotowania. Jeśli konieczne jest gotowanie, pokaż dziecku, jak używać mikrofalówki, kuchenki i innych niezbędnych urządzeń.
-
Upewnij się, że ustawiłeś filtry rodzicielskie na telewizorze i komputerze.
-
Schowaj wszystko, czego nie chcesz, aby znalazło się w rękach nastolatka. Dotyczy to leków na receptę, alkoholu, broni, tytoniu i zapalniczek.
Bieg próbny
Zanim pozwolisz nastolatkowi zostać samemu w domu lub zaopiekujesz się nim, porozmawiaj z nim lub odegraj kilka różnych scenariuszy, takich jak
-
"Obcy człowiek dzwoni do drzwi. Co należy zrobić?"
-
"Włącza się alarm przeciwpożarowy. Co robić?"
-
"Wyłącza się zasilanie. Co robisz?"
-
"Twoja siostra wpada w złość. Co robisz?"
Pierwsze wyjście powinno być krótkie - około 30 minut do godziny. Po powrocie omów z nastolatkiem, jak poszło w domu. Porozmawiajcie o wszelkich problemach i wątpliwościach, które się pojawiły. Jeśli spotkanie przebiegło pomyślnie, stopniowo wydłużaj czas waszej nieobecności.
Zawsze, gdy jesteś poza domem, upewnij się, że masz łatwy dostęp do telefonu komórkowego. Jeśli czujesz potrzebę sprawdzenia, ogranicz do minimum liczbę telefonów i SMS-ów, aby okazać zaufanie do dziecka i móc cieszyć się czasem spędzonym poza domem.
