Niektóre osoby z chorobą dwubiegunową mają objawy depresji i manii w tym samym czasie. Jest to tzw. mania dysforyczna. Dowiedz się, jak ona wygląda i co robić, gdy ją masz.
Kiedyś specjaliści uważali, że to rzadkie zjawisko, ale teraz zdają sobie sprawę, że jest ono powszechne. Około 40% osób z chorobą dwubiegunową miewa czasami manię dysforyczną.
Częste objawy
W przypadku manii dysforycznej mogą występować jednocześnie objawy maniakalne i depresyjne. Mogą one też szybko się zmieniać, jeden po drugim. Objawy mogą występować przez większość dnia, każdego dnia, przez tydzień lub dwa. Może też trwać dłużej.
Do typowych objawów manii należą:
-
Radosny, podwyższony nastrój
-
Drażliwość lub drażliwość
-
Niepokój, pobudzenie lub nadmierna aktywność
-
Gwałtowne myśli
-
Szybkie mówienie
-
Mnóstwo pomysłów lub szybkie mówienie o wielu rzeczach
-
Większy apetyt na takie czynności, jak jedzenie, picie i seks
-
Poczucie, że jest się wyjątkowo ważnym, utalentowanym, silnym lub zdolnym do zrobienia bardzo wiele
-
Mniejsze zapotrzebowanie na sen
Do typowych objawów depresji należą:
-
uczucie smutku, niepokoju lub przygnębienia
-
Uczucie spowolnienia
-
Niepokój
-
Problemy z koncentracją
-
Problemy z podejmowaniem decyzji
-
Problemy z zasypianiem
-
Wolne mówienie
-
Zapominanie
-
Mniejsze zainteresowanie zajęciami
-
Problemy z wykonywaniem prostych zadań
-
Beznadziejność lub bezwartościowość
-
Myśli o śmierci lub samobójstwie
Jakie to uczucie
Mania dysforyczna może przypominać epizod maniakalny, ale z pewnymi objawami depresji, takimi jak negatywny nastrój i smutek. Możesz też odczuwać depresję, ale z dodatkową energią, niepokojem i dyskomfortem emocjonalnym. Umysł może pracować szybko, a pacjent może mieć problemy z zasypianiem. Równocześnie może występować smutek i poczucie przygnębienia.
Epizod mieszany może być bardzo intensywny. Pacjent może zauważyć zmiany w swojej energii, aktywności i zachowaniu. Inne osoby z otoczenia, na przykład rodzina lub przyjaciele, również mogą to zauważyć.
Epizody mieszane mogą być uciążliwe, nieprzewidywalne, trudne do zrozumienia i niełatwe do opanowania. Ponieważ odczuwasz tak wiele emocji, możesz czuć się wyczerpany emocjonalnie.
Na co zwracać uwagę
Podczas epizodu manii dysforycznej istnieje zwiększone ryzyko popełnienia samobójstwa. Dlatego tak ważne jest, aby jak najszybciej skontaktować się z lekarzem lub terapeutą, zwłaszcza jeśli pacjent dużo myśli o śmierci.
Jest również powiązany z takimi zaburzeniami, jak zaburzenia lękowe i nadużywanie substancji.
Jak leczyć
Lekarz może leczyć manię dysmorficzną za pomocą leków. Leczenie może polegać na połączeniu dwóch lub więcej leków, takich jak leki przeciwpsychotyczne i stabilizatory nastroju. Lekarz może również zalecić terapię słowną.
Jeśli leki nie działają, lekarz może zalecić terapię elektrokonwulsyjną, czyli ECT. W przypadku ECT lekarz używa elektrod do przepuszczania impulsów elektrycznych przez mózg pacjenta w znieczuleniu. Jest to szybko działająca metoda leczenia, która pomaga w przypadku objawów trudnych do opanowania.
Inne metody leczenia obejmują:
-
Powtarzalna przezczaszkowa stymulacja magnetyczna, w której lekarz używa elektromagnesu do stymulowania komórek nerwowych w mózgu.
-
Stymulacja nerwu błędnego, w której urządzenie podobne do rozrusznika serca wysyła łagodne impulsy elektryczne do mózgu przez nerw błędny
-
Głęboka stymulacja mózgu, podczas której chirurg wszczepia elektrody w określone obszary mózgu. Dostarczają one impulsy elektryczne, które pomagają regulować nieprawidłową aktywność mózgu.
Co możesz zrobić
Jeśli cierpisz na manię dysforyczną, możesz podjąć kroki, aby sobie z nią poradzić.
-
Porozmawiaj z kimś. Zwróć się do przyjaciół lub członków rodziny, którym ufasz. Rozmawiaj z innymi osobami chorymi na chorobę dwubiegunową. Mogą one pomóc Ci rozpoznać objawy lub sygnały ostrzegawcze. Terapeuta może pomóc Ci lepiej radzić sobie z chorobą.
-
Dowiedz się o tym. Kształć się. Czytaj blogi w Internecie, śledź hashtagi dotyczące chorób psychicznych i dołącz do forum. Kiedy zrozumiesz manię dysforyczną i nawiążesz kontakt z innymi osobami o podobnych doświadczeniach, nauczysz się lepiej sobie radzić.
-
Opisz to lepiej. Staraj się wyciągnąć wnioski z każdego epizodu. Przypomnij sobie, jak to było, aby przygotować się na następny raz. Załóż dziennik nastrojów. Zapisuj swoje uczucia, nastrój i objawy przed i w trakcie epizodów, a następnie zauważaj tendencje. Samoświadomość może pomóc w identyfikacji czynników wyzwalających, rozpoznawaniu sygnałów ostrzegawczych i lepszym radzeniu sobie z objawami.
