Z archiwum lekarza
10-letni syn Jill Houk jest bystry. Dlaczego więc praca domowa jest dla niego ciągłą walką? "Często twierdzi, że nie może tego zrobić" - mówi 41-letnia szefowa kuchni z Chicago. "W większości przypadków każę mu to wytrzymać. Czasami ustępuję i daję więcej pomocy niż prawdopodobnie powinienem. Ciągle nie jestem pewien, czy przyjąłem właściwe podejście".
Houk zmaga się z tym, co Kenneth Koedinger, PhD, nazywa dylematem pomocy. "To jest znalezienie tego słodkiego miejsca, odpowiedniego poziomu pomocy, który sprawi, że będą się rozwijać, ale nie zabiorą nauki", mówi Koedinger, dyrektor Pittsburgh Science of Learning Center na Carnegie Mellon University. Kluczem, jak mówi, jest bycie elastycznym i zdolnym do adaptacji, wskoczenie do akcji, gdy dziecko utknie, a następnie wycofanie się, gdy tylko pokona przeszkodę.
Przewodnik po zadaniach domowych
Dzieci uczą się najlepiej, gdy dostają przykłady rozwiązywania problemów, mówi Koedinger. Zamiast wykonywać pracę, pokaż dziecku, jak ty wykonałbyś podobne zadanie, krok po kroku. Po każdym kroku poproś dziecko, by wyjaśniło Ci, dlaczego to zrobiło. Na przykład w niesławnym problemie algebry, w którym dwa pociągi zbiegają się z różną prędkością, możesz zacząć od narysowania schematu dwóch pociągów. Zapytaj dziecko: "Co może mi pokazać ten diagram?".
Możesz też zaproponować alternatywne sposoby podejścia do zadania. Jeśli dziecko ma problemy z równaniami matematycznymi, przedstaw je w formie opowiadania. "Powiedzmy, że Brian pracował cztery godziny i zarobił 24 dolary; jaka byłaby jego stawka godzinowa?". Dzięki temu dziecko może zastosować różne części swojego mózgu. Badania pokazują, że używamy przedniej kory przedczołowej do rozwiązywania problemów związanych z opowiadaniem, a tylnej kory ciemieniowej do rozwiązywania równań -- ale użycie każdej z nich może prowadzić do poprawnego rozwiązania.
Jeśli chodzi o uczenie się, "bez bólu, bez zysku" jest błędnym założeniem, mówi Koedinger. Podczas gdy pewna ilość zmagań jest normalna, "bezsensowny ból - walenie głową w mur - to strata czasu". Jeśli twoje dziecko ociąga się z zadaniami, to prawdopodobnie brakuje mu kluczowej koncepcji. Bez wystarczającej wiedzy podstawowej jego praca domowa nie będzie na najwyższym poziomie, a nauka jako całość będzie wolniejsza. Być może trzeba będzie przejrzeć wcześniejsze lekcje, by znaleźć punkt sporny.
Czy uczysz się materiału razem z dzieckiem? Pokaż mu, jak znaleźć potrzebne źródła i przykłady, czy to w materiałach szkolnych, czy w Internecie. "W ten sposób pokazujesz, jak być dobrym uczniem, a nie jak być wszystkowiedzącym. To może być jeszcze szersza lekcja" - wyjaśnia Koedinger.
Houk uważa, że odrabianie lekcji przez jej syna w kuchni, podczas gdy ona robi obiad, powstrzymuje ją od udzielania mu zbyt dużej pomocy. Mówi: "Jestem na tyle rozproszona, że mogę się upewnić, że odrabia zadanie, nie przejmując go jednak".
Wskazówki dla osób pomagających w odrabianiu lekcji
Wybierz inną drogę.
Zaproponuj alternatywne sposoby rozwiązania zadania. Jeśli wzór algebraiczny wydaje się być niezrozumiały, użyj diagramu, aby zrozumieć problem i wyjaśnić zagadkę.
Dawaj przykład.
Pozwól dziecku obserwować, jak rozwiązujesz problem, omawiając, dlaczego wykonałeś każdy krok. "Najpierw wybiorę X, aby reprezentował czas, w którym pociągi się spotkają" - możesz wyjaśnić. "Następnie nazwę jeden pociąg Y, a drugi Z. To daje mi podstawowe elementy równania".
Get real.
Nie bój się powiedzieć: "Ja też nie wiem, jak to zrobić. Poszukajmy jakiejś pomocy". To pokazuje dziecku, że nie ma nic złego w nieznajomości odpowiedzi i popełnianiu błędów. Co ważniejsze, pokazuje mu, jak samodzielnie szukać zasobów.
